30 AĞUSTOS ZAFER BAYRAMIMIZ KUTLU OLSUN

NEFİS CAM TEPSİ VE VINTAGE KAŞIKLIK

Geçmiş şeker bayramınız kutlu mutlu olsun efendim.

İşte yeni mutfak güzelleri. İlk olarak cam tepsi huzurlarınızda; insan kendi yaptığı şeye nefis demez ama (bkz. başlık) ben zaten peçetenin görüntüsüne nefis dedim. Renklerine bayıldım. Hatta aklımdan "ben buna birkaç parça daha ekleyeyim takım olsun" fikri geçmedi değil, ilk boş vakitte (boş vakit?!) yapılacak.
Tepsinin alt tarafına peçeteler kesilip yapıştırıldı, üzerine enamel boya üç dört kat ponponlandı ve son olarak kat kat sprey verniklendi.
Peçeteler alttan yapıştırıldığı için camın pırıl pırıl dokusu çok hoş görünüyor, maalesef nerde gördüğümü hatırlamıyorum ama sanırım yabancı bir blogda vazoya da iç kısmından peçete yapıştırmışlar ve nefis bir görüntü çıkmıştı ortaya, desenin üzerinde camın doğal parlaklığı çok hoştu.
Buyrun fotoğraflarımıza :

Ve şimdi de vintage kaşıklık. Göreceğiniz üzere vintage'dan kısmadım, verdim vintage'ı, verdim vintage'ı!

NELER VAR NELER...

Başlığın devamını maydanozlu köfteler şeklinde devam ettiresim geldiyse de kendimi tutmasını bilirim!

Yepisyeni ekmekliğimizi bitirdim, ben bu ekmekliği pek sevdim. Kullandığım resmi, üzerindeki yazıyı, Adana şişlerden yaptığım çitleri velhasıl heryerini pek sevdim.
Yapım aşamaları : Ekmekliği iki kez boyadım, zımparaladım tekrar boyadım. Dekupaj tekniğiyle resmi yapıştırdım. Hamurla kabarttım, üst kısmına çin çubuklarıyla noktalar yaptım. Dört kat sprey vernik geçtim.

Bilgisayarınızın renk ayarında sorun yok, o tamamen benim soluk benizliliğim!

Yukarıdaki resimde görülen yer evimizin salonu, yani bir zamanlar salondu, misafir gelecek diye ödüm patlıyor çünkü o zaman bütün boya, fırça, kukla malzemeleri, keçeler ve daha bilumum (bu resimdeki buzdağının görünen kısmı) malzemeyi yatak odasına taşımam gerekiyor. Oda tamamen dolunca kapıdan yatağa uzuuunca bir zıplayış gerekiyor.
Ah bir atölyem olsa nırınırı nırınırı nım. (Ah bir zengin olsam melodisiyle okuyunuz)

Bu da duvar panosu. Artık mutfağımın başka mutfaklarla karışma riski kalmadı! Saçma tabi, aslında "Melike'nin Neşeli Mutfağı" olacaktı ama harfler arttıkça o minicik fontları hamurla kesmek zorlaştı, ben de yazıyı kısalttım. Böyle de komik oldu, bakıp bakıp gülüyorum.
Yazı panosunda çatlatma tekniği var, yazılar ve resmin ortası hamurla kabartma, kenarlar yağlıboya eskitme.

Bir de tepsi var, antik eskitme görüntüsünün çok da hastası değilim ama yapması acayip zevkli, "sür sil, sür sil, aa ne güzel oldu" konseptli bir çalışma.
Antik eskitme, dekupaj, 100 kat vernik teknikleri uygulandı efendim.

Bir dahaki yazıya kadar sağlıcakla ve esen kal ey sevgili okur.

ECE AYMER CRAFT HOUSE

Teşekkür ederim...

İçeri ilk girdiğim anda, beni ilk kez görmesine rağmen uzun yıllardır görmediği dostunu görmüşçesine sıcak ve sevgi dolu karşılayan, ayrıldığım ana kadar hep güleryüzlü ve destekleyici olan sevgili Buket Hanım'a...

Gün içinde belki yüz kere benim "Hocaaamm bu nasıl olacak, hocaaaamm şunu nasıl yapayım" konseptli sorularıma maruz kaldığı halde sabredip, bıkmadan öğreten, yetenekli hocam Seden Hanım'a...

Her an her türlü yardıma hazır, nefis yemekler ve süper yol tarifi yapan, hep sıcak davranan Nalan Hanım'a...

Sakinliği, duruluğu, güleryüzü ve nefis kızıl saçlarıyla beni kendine hayran bırakan Ayşen Hanım'a...

Yaşam enerjisi, esprileri, dobralığı ve içtenliğiyle çok sevdiğim Ayşegül Hanım'a...

Her an yardıma hazır, yaratıcı, eli çabuk, güleryüzlü Nagehan Hanım'a...

Birlikte fazla vakit geçirme imkanımız olamadığı için üzüldüğüm Füsun ve Asuman Hanımlara...

Ve tabi ki yaratıcılığı, becerisi, sakinliği ve zekası ile bana "Bu işi ya ondan öğrenirim ya hiç öğrenmem" dedirtip, İstanbul'dan Ankara'ya iki kez geliş nedenim ve üreten bir kadın olma çabamda önemli yeri olan Ece Aymer'e...

Yani hepinize, çok teşekkür ederim.

Orada bulunduğum sürece sıcak ve sevgi dolu ortamınıza dahil olmaktan çok mutluluk duydum. Bana evimden uzakta olduğumu hissettirmediniz. Böyle bir atölyenin bir süreliğine de olsa bir parçası olmak çok güzeldi.